Rozdział Osiemnasty

Polecam włączyć Pezet-Spadam 

Rozdział taki trochę przygnębiający ale taki miał być i jest trochę krótki ale  jestem w stu procentach zadowolona liczę na komy xxx 

***

Luke wstał rano i nawet nie patrząc na zegarek wybiegł z domu brata . Tak bardzo chciał zdążyć . 

Biegnąc w stronę domu dzwonił po taksówkę został mu kawałek do domu ale była mu potrzeba potem . 

Wyglądał okropnie roztrzepane włosy ubrany w garnitur marynarka rozpięta wirowła na wietrze . Brakowało mu powietrza ale biegł . 

Dom był zamknięty zdążył ? 

Otworzył drzwi i wbiegł do jej pokoju ale tak jej już nie było . 

Popatrzył na zegarek i przeklnął cicho pod nosem a paręnaście minut samolot miał wyjechać z lotniska . 

Tak bardzo był zdenerwowany .

Tak bardzo nie chciał by odchodziła 

Był głupcem . 

A może byłoby jej lepiej bez niego ? 

Taksówka która podjechała pod jego dom trąbiła Luke który złapał już oddech zbiegł po schodach jak na złamanie karku nawet nie zamykając drzwi domu na klucz . 

-Szybko na lotnisko-wydyszał rzucając na siedzenie obok kierowcy 400 dolarów a kierowca patrząc na pieniądze wybałuszył oczy i wyjechał szybko spod posiadłości . 

Wielkie szczęście mieli ponieważ ani razu nie trafili na światła ani korek więc już po 10 minutach byli na miejscu Luke podziękował i wybiegł jak torpeda wpadając na halę lotniska . 

Podbiegł do informacji 

-Samolot do ...do Kanady ? Jest jeszcze -zapytał łapiąc łapczywie powietrze 

-Przykro mi minutę temu ruszył na pas startowy -powiedziała kobieta patrząc na niego zza oprawek okularów . 

I w tym momencie czuł jak traci grunt pod nogami a jego świat legł w gruzach . Usiadł na krzesełku czując się tak bezradnie 

Ona czuje, że nie będzie szczęśliwa, nie ze mną 

Czas upływa mi z takim obrazem*

Czuł że nie ma siły wstać z krzesełka na którym siedział . 

Nie chciał jej tracić .

Był dupkiem największym skurwielem wiedział o tym wiedział że nie zasługuje na kogoś takiego jak Danielle.

Nie zasługiwał na tak piękną delikatną dziewczynę jaką była Ona . 

Wypuścił drżący oddech spod sinych warg . 

Wstał z siedziska i ruszył do wyjścia na drżących nogach "Proszę Pana wszystko w porządku ?" usłyszał i tak bardzo chciał zacząć krzyczeć że nie nie jest w porządku ale nie mógł wydusić z siebie słowa . 

Wyszedł przez rosuwane drzwi okręcając się do okoła i patrząc na świat . 

Dlaczego wszystko jest takie szare ? 

Dlaczego wszystko ucichło chodź tak naprawdę panował gwar ? 

Dlaczego nie słychać tego irytującego dźwięku spadających kropel deszczu ? 

Gdzie są kolory ? 

Dlaczego wszyscy są tak powolni ? 

Nie ma Cię gdy moje życie spada w dół i 

Nie ma Cie gdy wszystko łamie się na pół 

Ale kocham Cię, kocham, wciąż cię kocham, kurwa

I nie znam już innych słów to jest zbyt trudne **

Szedł do domu zdzierając czarne pantofle kopiąc wpadające mu pod nogi kamyki . 

Jego telefon dzwonił ale tak na prawdę chciał udawać że go nie ma . Że nie słyszy telefonu . 

Kiedy szedł do domu myślał czy Ona myśli o nim ? A może śpi w jego sypialni bo nie chciała odjeść ? Może nienawidziła go ? Czy zadzwoni ? 

Przeszło godzina . Tyle zajął mu powrót do domu kiedy wszedł w domu było ciepło w kominku palił się mały płomień a z kuchni wychodziło ciepło wraz z cudownymi zapachami . 

Danielle ? 

Ale niestety to była Pani Moore która gotowała już obiad . Gardło Luke'a zacisnęło się gdy zobaczył zastawę na stole . Dwa talerze . Ale Danielle już nie ma . 

-Danielle wyjechała Pani Moor - Powiedział odwracając wzrok od stołu - a ja nie będę dziś jadł niech pani to ugotuje i .. i zabierze do domu przeleję pani pieniądze na konto i nie musi na razie pani przychodzić -powiedział i ruszył do salonu zostawiając w osłupieniu starszą kobietę . 

Pani Moor ruszyła do salonu za chłopakiem była dla niego prawie jak ciocia ten zawsze wiedzący czego chce chłopak był zagubiony i to go właśnie straciło . 

-Luke synu co jest -kobieta usiadła na kanapie koło chłopaka który oparty o kanapę pusto wpatrywał się w sufit jakby był najbardziej interesującą rzeczą na świecie. 

-Był kiedyś ktoś w pani życiu że jak go nie było już to ... -i nie dokończył przecież to głupie 

-Że kiedy wyszłam wszystko wokół ucichło ? Że świat zwolnił i stracił barwy ? Że byłam tylko ja ? -Opowiedziała kobieta jakby czytała mu w myślach a ten popatrzył na nią ze zmarszczonymi brawami -Tak Luke miałam tak kiedy mój mąż umarł . Ale potem urodziła mi cię córeczka i wszystko wróciło do normy Miałam i mam dla kogo żyć -powiedziała mądrze kobieta pocierając pocieszająco jego ramię . 

Ten pomyślał chwilkę i dziękując cicho za wszystko poszedł do swojego gabinetu . Tam mógł myśleć godzinami. 

Wszedł i kiedy usiadł za biurkiem przypomniało mu się kiedy susnął krawatem po jej idealnym ciele . Chciał popracować nie miał zamiaru iść dzisiaj do firmy . Podszedł do pokoju ale tam znów . 

Zobaczył ją jak leżeli razem na łóżku zaraz po tym jak się kochali . 

Potrzepał głową i przebrał się w dresy i zwykłą koszulkę jednego z ulubionych zespołów Pink Floyd . 

Włączył laptopa i rozkładając kartki po całym meblu szukał właściwego z kodami otworzył szufladę widząc w niej  jej koszulę którą zerwał z niej . 

Oblał go zimny pot i szybko zamkną ją 

Co ta dziewczyna z nim zrobiła ? 

Widzę jej obraz przed oczami

Słyszę stukanie obcasów za drzwiami 

Serce bije mi szybciej, i szybciej i

Cały czas myślę, ze zaraz tu przyjdzie ***

*Pezet -Widzę jej obraz

**Pezet-Spadam

***Pezet-Widzę jej obraz 

____________________________________-

U mnie w szkole padło ogrzewanie i było ok5 stopni więc odwołali dwie lekcje ostatnie by pierwszymi autobusami wrócić do domu więc miałam czas by sokończyć pisanie tego smutasa ;c 

Krótki tylko dlatego ze wczoraj też dodałam rozdział . 

liczymy na komy xxx